بعدازبیست وچهارسال (٢٤)!؟

بە یاد دارم کە درعنفوان جوانی یکی ازآرزوهایم رسیدن ملتم بە آزادی واستقلال بود. بدون انکە ازاین ازادی مفهوم درستی داشتە باشم. هروقت ازکردستان بزرگ سخنی بە میان میامد موبربدنم سیخ میگشت. درهرکجای این جهان پهناوراگرکلمەای ازکرد وکردستان بە گوشم میرسید دردنیای خیال غوطەور میشدم. همیشە بە خود میگفتم آیا روزی خواهد رسید کە ما کردها در سازمان ملل صاحب رأی خود باشیم. همیشە ازخود می پرسیدم چگونە دراین دنیای آشفتەبازارسیاست جایی برای ملتی بە این بزرگی در خاک بە این پهناوری سخن گفتن بە زبان مادری غیرممکن است؟!

انقلاب پشت انقلاب،جنگها پشت سرهم،هزاران شهید وبارها دربەدری، اعدام، زندان، فرارازسرزمین اجدادی، گرسنگی، قتل وعام. این همە مصیبت در این روزگار برگرده این ملت مظلوم در قرن  ٢٠و ٢١ سنگینی میکند کە انسانیت در اوج فرایند خود ازاین همە تراژدی کە برما میگذرد غافل ماندە! گویی مارا بە دیارفراموشی میسپارند! دولتهای قدرتمند و زورگو درصحنە سیاست کلان مانند غولی بی شاخ ودم تنها درفکرمنفعت سیاسی واقتصادی ونظام خود میباشند. سوال اصلی ومهم دراینجا این است، چرا دراین دنیای رو بە پیشرفت ما کردها بازیچە دست این قمارسیاسی هستیم آیا غفلت ازماست؟ کجای حرکت آزادیخواهی ملتمان مریض وفرسودە است؟ چرا ازکاروان مردمانی کە برای آزادی رنجها کشیدەاند دورگشتەایم؟

آیا ما مقصریم یا احزاب کردستانی؟ چرا کشتی آزادیخواهی ما در گلی گیرکردە کە بە دست خود درآن گرفتار شدەایم! بعد ازجنگ جهانی ١و٢ چە بسا مللی کە تحت ستم ماندە بودند رهایی یافتند و روزبروز پهنە پیشرفت و روزگارزندگی آسودە را میچشایند، درحالی کە ما هنوزاندرخم یک کوچەایم! ورق زدن بە تاریخ ملت کهنسال کرد وبازخوانی آن کارهرکسی نیست. بدبختانە ما دراین راستا هم ازدیگران عقب افتادەایم. تاریخ نویسان کرد، استادان دانشگاهها، شاعران، روزنامەنگاران، صاحبان عقل ومنطق شانه های خود را ازاین بارگران خالی نمودەاند!

سیاست آن کشورهایی کە خاک کردستان عزیزمان بە دست زورمداران تاریخ برای اهداف شوم خود بە کار گرفتەاند همیشە درراستای سیاستی دور زدە کە درهرمقطع تاریخی جزتفرقە وکاشتن درخت کینە چیزی بە همراە نداشتە است.امپریالیستها هموارە درصدد بودەاند بە حیلەهای گوناگون همراه دولتهایی گام بردارند کە منفعت سیاسی واقتصادی آنان را تأمین کنند. آن دولتهایی کە خاک کشورما را بین خود تقسیم کردەاند.

متأسفانە سیستم عشیرەگرایی وایل گرایی وپدرسالاری وقدرت خانوادەگرایی در بیشتری ازمقاطع حساس تاریخی توانستە برواقعیتهای تاریخی ما غلبە کند.عدم آگاهی جامعە و رشد کم اقشارجامعە باعث افزایش این روند گشتە است. درهرزمانی چند کسانی معدود توانستەاند خود را وکیل یا مدافع آزادیخواهی ملت کرد بقبولانند. دراین رهگذرچە بسا پایین بودن عرق ملی تأثیرقابل توجهی برزدودن آثارمیهن دوستی داشتە است. همین اصل ناخواستە باعث شکست تمامی انقلابهای کرد بودە است.

درصحنە سیاست امرزە دونکتە بسیار مهم است.توانایی پیش بردن سیاستی کارا همگام با دنیای امروزی کە این مستلزم داشتن کسانی آزمودە وصاحب تفکرعقل سیاسی ودورازخودبزرگ بینی.اصل دوم،تکیە برقدرت مردمی کە فداکارانە جان در طبق اخلاص نهادەاند. متأسفانە در مدت این٢٤سال کە ازعمرسیاسی در جنوب کردستان می گذرد آنگونە کە انتطار میرفت احزاب حاکم براین قسمت از خاک میهن بزرگمان نتوانستەاند بە صورت جدی بر مشکلات فایق آیند.

این سیستم کە خودراوکیل ونمایندە مردم بە حساب میآورد، بە دیکتاتوری تبدیل گشتە کە گویی هیچگاە قصد آنرا ندارند دست ازگریبان این مردم مظلوم بردارند.! بارزانی وطالبانی برای رسیدن بە اهداف پلید خود دست بە هرکاری میزنند کە دور ازاخلاق سیاسی ودورازخواستەهای برحق مردم مادر این از بخش از کردستان عزیزمان میباشد.توگویی بە صدامی دیگری تبدیل شدەاند.تظاهرات این چند روز گذشتە گواە بر این مدعاست کە این مردم دیکتاتورزدە در خفقانی میزیند کە در هنگام صدام گور بەگور تجربە نکردە بودند!

درسرزمین من کلمەها راە راگم کردەاند، جملە ها درراستای حقیقی خود گام برنمیدارند،زمان بە عقب برگشتە،تو گویی خورشید ازغرب طلوع میکند وازشرق رو بە غروب می نهد! کسی برما شلاق میزند کە نە عرب، نە فارس، نە ترک، میباشد! این حلقە بگوشان خودای ناخواستە کرد هستند! بعداز٢٤سال ازحاکمیت این/ دزدسالاران/ هزارران جوان خونگرم این دیارپا بە فرار میگذارند ودل بە ناکجاآباد میزنند.اگراین سیاست برای بنیاد نهادن خشت خشت دولت کردی بە این شیوە بنیاد نهد من از سهم خود میگذرم.دوبارە آرزوهایم رابازبینی خواهم کرد. ازستمگربیگانە باکم نیست،از ستمگری کە بە زبان مادری من سخن میگوید میترسم.ازستمگری کە خودرا زادە این مرزوبوم میداند نگرانم.

جعفرکریمی

١١/١٠/٢٠١٥

صندوق کردستان پۆست.