مصاحبه با اتحادیه آنارشیستهای افغانستان و ایران

Saturday, 03/08/2019, 13:20

4546 بینراوە

سلام همقطاران
در اینجا سوالاتی مطرح می شود :

۱) به عنوان آنارشیست، تجزیه و تحلیل خود را از تهدید جنگ بین ایالات متحده و دولت ایران چیست؟
امروز که پاسخ شما را می نویسیم یک پهپاد آمریکایی توسط جمهوری اسلامی مورد هدف قرار گرفت، اما اکنون هم دشوار است که همه ما آنارشیستها تجزیه تحلیل یکسانی ارائه دهیم و بتوانیم پیش بینی کنیم که چه خواهد شد چراکه از ارتباطات پشت پرده دولتها و بسیاری مسائل دیگر بی‌اطلاعیم و فقط می توان فرضیه های مختلف را در نظر گرفت و بررسی کرد. سؤال شما بر این متمرکز است که به عنوان یک آنارشیست، تجزیه و تحلیل ما از تهدید جنگ بین این دو دولت چیست؟ که ابتدا باید گفت طبعا آنارشیستها با جنگ‌های دولتی مخالفند، اما اینکه این مخالفت چه تاثیری بر رویه جنگ‌های دولتها دارد،بحث دیگریست. ما همیشه ضد جنگ باقی خواهیم ماند. جنگ دولتها در خدمت دولتها و سرمایه داری است و مردم ایران باید تلاش کنند از این جنگ و منازعه نابودگر خود را به کنار بکشند و سیاهی لشگر و پیاده نظام دولت در جنگ نشده و خط مستقل خود را داشته باشند. ناگفته نماند که بخش وسیعی از مردم ایران منتظر ضعیف شدن دولت جمهوری اسلامی هستند تا بتوانند با دیکتاتوری و تئوکراسی حاکم بر ایران تسویه حساب کنند و ما آنارشیست‌ها هم در کنار مردم و در خیابان‌ها خواهیم بود و هر کاری که بتوانیم برای انقلاب و نابودی دولت جمهوری اسلامی انجام خواهیم داد.مردم در ایران تجربه جنگ ویرانگر ۸ ساله ایران و عراق را دارند ولی با این حال بخشی از مردم در ایران بعد از ۴۰ سال جنایات جمهوری اسلامی برای راحت شدن از شر جمهوری اسلامی متاسفانه به جنگ آمریکا علیه دولت ایران رضایت داده‌اند و آن را تنها راه ممکن برای راحت شدن از شر جمهوری اسلامی می دانند. با اینکه می دانند جنگ تمامی زیر ساخت ها را نابود خواهد کرد اما می گویند کارنامه جمهوری اسلامی در این چهل سال چیزی کمتر از جنگ نبوده؛سرمایه کشور را غارت کرد، محیط زیست و دریاچه‌ها و تالاب ها را از بین برد، مردم ایران را به فقر و بدبختی کشاند، بیش از ۱۰۰ هزار نفر را اعدام کرد و حدود ۸ میلیون نفر را تبعید و آواره و پناهنده نقاط مختلف دنیا کرد.
۲) شما از دفاع برخی چپ های غربی از رژیم ایران که به عنوان «ضد امپریالیست» از آن یاد میکنند انتقاد کرده اید. چگونه انقلابی ها به طور مؤثر در برابر فاشیسم دولت ایران و مداخله امپریالیستی مخالفت خود را نشان دهند؟
نوک حمله آنتی امپریالیست های مطلق گرا و عموما دولتگرا، صرفا امپریالیسم آمریکاست اما این باز برای ما قابل فهم‌تر است نسبت به بخشی از مدعیان آنارشیسم مانند نوام چامسکی و ژیژک، که به عنوان مثال در مورد ایران تمام قد از جمهوری اسلامی در مقابل امپریالیسم آمریکا دفاع می کنند. سکوت این بخش در مقابل جنایات جمهوری اسلامی در سرکوب مردم ایران و سرکوب شدید آنارشیستها، جنایات ج.ا در حق مهاجران و مخصوصا مهاجران افغانستان (که از حقوق اولیه انسانی محروم هستند و با وعده گرفتن اقامت موقت در ایران به جنگ سوریه فرستاده و کشته میشوند)، سرکوب زنان و کارگران و دانشجویان غیر قابل قبول است.در واقع چامسکی و امثال او در مقابل جمهوری اسلامی سکوت می کنند چون دولتی است که در مقابل امپریالیسم آمریکا به ظاهر ایستاده است و در انتخاب بین دولت حاکم بر ایران یا مردم ایران طرف قدرت را می گیرند و این فاجعه آمیز است چراکه قدرت و اقتدار که در دولت(ایران) متبلور است آنها را مقهور و مجذوب خود کرده است و سرنوشت آن مردم(درایران) برای آنها اهمیتی ندارد و به جای اینکه همیشه در مقابل قدرت باشند و مدافع آزادی فردی و جمعی مردم یک جامعه (مانند ایران) اما مجذوب قدرت(در دولت) می شوند و اعتقاد به آزادی و ضد سلطه گری را نسبت به دولت ایران فراموش می کنند و به جای آن بر اساس تئوری مارکسیستی تضاد عمده(اصلی) بررسی می کنند و نه بر اساس آزادمنشی و آزادیخواهی آنارشیستی.
۳) چه جنبش های تاریخی، انقلابی و چهره هایی به ویژه جنبش امروز شما در ایران و افغانستان را مورد الهام قرار داده است یا به شما کمک کرده است؟
شکست کمونیسم دولتگرا در عرصه جهانی از طرفی و شکست و ناموفق بودن جریانات سیاسی موجود در ایران و افغانستان از سوی دیگر موجب گشت که جوانان به سوی یک آلترناتیو آزادیخواه و آزادمنشانه که برایشان جدید بود سوق پیدا کنند. اینترنت و هنرمندان آنارشیست و فعالین آنارشیست در خارج از کشور نیز به این روند بسیار کمک کردند.
با توجه به اینکه ما آنارکو میلیتانت هستیم بنابراین افراد و جنبش های انقلابی نزدیک به این گرایش بیشتر از همه مورد توجه ما است. اما اگر بخواهیم مشخصا نام ببریم، می‌توان اشاره کرد به کمون پاریس ۱۸۷۱ ،جنگ داخلی اسپانیا،کارگران آنارشیست شیکاگو،ملوانان کرونشتات و نستور ماخنو،امیلیانو زاپاتا ، دوروتی،روژاوا و عبدالله اوجلان،زاپاتیست های مکزیک ،آنارشیستهای ژاپن ،دیوید گرابر، باکونین ، اما گلدمن، لویزه می‌شل ، کامیلو برنری.
۴) همانطور که در وب سایت شما در ماه مه گذشته، مقالاتی درباره مرگ لورنزو اورستتی و سرکوب آنارشیستهای اندونزی منتشر کرده اید، آیا می خواهید در مورد این دو لحظه مهم جنبش آنارشیست در سطح بین المللی نظر دهید؟
تا کنون بیش از ۵۰۰ مبارز انترناسیونال در روژاوا و عمدتا در جنگ با داعش کشته شده اند که بسیاری از آنها همقطاران آنارشیست بین الملل ما بودند که لورنزو اورسنتی یکی از این مبارزین آنارشیست است.ما همیشه تلاش کردیم که مشخص کنیم این مبارزین انترناسیونال که در راه آرمان هایمان مبارزه و کشته شدند کدام یک آنارشیست بودند تا با معرفی آنها به جامعه مخاطب خود یاد این همقطاران را گرامی بداریم و تاکید کنیم که آنارشیستها آرمانگرایان بی ادعا و عمدتا بی نام و نشانی هستند که صرفا تحت نام مبارزین انترناسیونال از آنها نام می برند و آنارشیست بودن آنها را کسانی که تریبون دارند عمدا پنهان می کنند تا نکند برای آنارشیستها ناخواسته تبلیغ کرده باشند. البته آنارشیستهای کشته شده برایشان اهمیت نداشته که شناخته شوند، چون نه برای قدرت مبارزه کردند و نه برای معروف شدن، بلکه صرفا انجام عمل انقلابی برایشان مهم بوده است. ولی به باور ما اهمیت دارد که این مبارزین آنارشیست مشخص شوند که عمل انقلابی آنها مورد بهره برداری جریانات دولتگرا و قدرتگرا قرار نگیرد و به نام خود بهره برداری سیاسی نکنند. همانطور که خود شما همقطاران عزیز اشاره کردید مبارزین آنارشیست در روژاوا و حضور آنارشیستها در اندونزی ۲ لحظه مهم تاریخی هستند و مسئولیت ما برای ثبت این لحظات تاریخی و برجسته کردن آنها بسیار مهم است. با معرفی این هم‌قطاران جان باخته هم بر انقلابی بودن انارشیستها تاکید میکنیم و هم مخاطب جوان را به بیداری انقلابی دعوت میکنیم.
۵) آیا پیشرفتی جدید در وضعیت زندانی آنارشی، سهیل عربی وجود دارد؟
سهیل عربی زندانی آنارشیست از روز شنبه ۲۵ خرداد ۱۳۹۸, که محبوس در تیپ ۱ سالن ۹ زندان تهران بزرگ است و در حال سپری کردن دوران محکومیت حبس ۱۱ ساله خود در این زندان میباشد . اعتصاب و تحریم خرید از فروشگاه زندان و نخوردن غذای بی کیفیت و آشغال زندان همچنین در اعتراض به وضعیت نامناسب زندان که شامل “رفتارهای خشونت آمیز از سوی مسئولان زندان”, “گسترش استفاده از انواع موادمخدر دربین زندانیان”, “نامناسب بودن محل نگهداری و بند زندان”, “اعتراف گیری با شوکر و باتوم از زندانیان”, “عدم رعایت اصل تفکیک جرائم”, “عدم وجود امکانات اقامتی و بهداشتی”, “محرومیت از حق درمان” و “وجود ساس و شپش” در این زندان دست به اعتصاب غذای اعتراضی زده است. این اعتصاب غذا به دلیل درخواستهای مکرر این زندانی سیاسی برای مرتفع کردن نیازهایش و عدم توجه از سوی مسئولان زندان صورت گرفته است. سهیل عربی در حالی که یک هفته از اعتصاب غذای اعتراضی خود را پشت سرگذاشته روز پنج شنبه ۳۰ خردادماه ۱۳۹۸در پی وخامت حال به بهداری زندان تهران بزرگ منتقل شد.
فرنگیس مظلوم مادر شجاعِ سُهیل عربی ، در روز دوشنبه ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۹ توسط هشت عضو نیروهای امنیتی در تهران در خانه اش دستگیر شد. او به مکان ناشناخته منتقل شده است.
همقطار آنارشیست، سهیل عربی، باید پارسال آزاد می شد ولی در زندان با پرونده سازی مجددا سه بار محاکمه اش کردند. از آخرین باری که مورد شکنجه و ضرب و شتم قرار گرفت هنوزاو را به بیمارستان اعزام نکردند و یک بیضه اش آسیب دیده است و دماغش شکسته. اخیرا یک زندانی سیاسی جوان ۲۱ ساله به نام علیرضا شیر محمد علی که تنها فرزند مادرش بود عمدا توسط ۲ زندانی قاتل و مواد مخدر با چاقو در همان زندان کشته شد، این یکی از شیوه های حذف فیزیکی زندانیان سیاسی در ایران است. برای همقطار سهیل نگران هستیم چراکه در زندان جمهوری اسلامی امنیت جانی ندارد.البته به غیر از سهیل چند زندانی آنارشیست دیگر هم در زندانهای ایران هستند که بنا به موارد امنیتی نام آنها را بیرونی نمیکنیم.
در ۱ ماه مه ۲۰۱۹، پنجاه شرکت کننده در تظاهرات روز جهانی کارگز دستگیر شدند ولی تعدادی هنوز آزاد نشدند از جمله فعالین زن ندا ناجی، مرضیه امیری، آنیشا اسداللهی و عاطفه رنگریز توسط نیروهای امنیتی دستگیر و بازداشت شده و هنوز آزاد نشده اند.
۶) برخی از راه هایی که در جوامع خود سازماندهی کرده اید چیست؟ ( چگونه خود را در جوامع خود سازماندهی کردید؟ )
آنارشیستها در ایران و افغانستان با توجه به شرایط امنیتی بسیار خطرناک فقط فعالیت مخفی دارند که طبعا نمی تواند بیرونی شود، چراکه پلیس سیاسی مخصوصا در ایران از چگونگی شیوه مبارزه و سازماندهی آنارشیستها اطلاعی ندارد و نمی داند که ما در چه حوزه هایی فعالیت می کنیم. اگر شیوه‌های سازماندهی و مبارزاتی و حوزه های فعالیت را علنی کنیم، نهاد های امنیتی خودشان را بر آنها متمرکز می کنند و تله‌های امنیتی ایجاد خواهند کرد.بعد از تظاهرات ۱۰ روزه در بیش از ۱۰۰ شهر ایران در دیماه سال ۹۶ نهادهای امنیتی متوجه شدند که مردم خود را بدون رهبری سازماندهی کردند و در نتیجه احساس خطر کردند . البته از ۱۰ سال پیش که ما فعالیت خود را شروع کردیم نهادهای امنیتی احساس خطر کرده بودند چراکه از سال ۵۷ تا سه دهه توانسته بودند همه اپوزیسیون ایران را سرکوب و آنها را در چشم مردم تخریب کنند و در سه دهه سرکوب خیالشان راحت بود که هیچ جریان سیاسی برای جوانان و زنان جذابیت و محبوبیت ندارد و هم اینکه نسبت به چگونگی و ساختار احزاب و جریانات سیاسی آشنایی دارند. رژیم از روبرو شدن با انارشیسم که جریانی جوان و تازه بود شوکه شد چرا که از طرفی مورد استقبال جوانان و زنان و کارگران و غیره قرار گرفت، و از طرف دیگر خود رژیم هیچ اطلاعی از این تفکر نوین سیاسی (برای مردم ایران ) ندارد و فعالین اصلی آن و چگونگی رشد آن در جامعه اطلاعی نداشته و ندارد. به همین دلیل برای ما و دیگر فعالین سیاسی این سئوال مطرح بود که رژیم برای مقابله با رشد آنارشیسم در جامعه چه خواهد کرد؟ و چه برخوردی برای سرکوب ما آنارشیستها اتخاذ خواهد کرد؟ تا اینکه پاسخ این سئوالات در طول زمان مشخص شد، نهاد های امنیتی برای مقابله با ما آنارشیستها و با به خدمت گرفتن امکانات سایبری و تبلیغاتی خود دست به ساخت یک حزب مجازی زدند و موازی کاری را دستور عمل خود قرار داده‌اند. اینگونه که با ایجاد یک جریان تقلبی به نام آنارشیسم، هم جریان آنارشیستی را تخریب کنند و هم نوجوانان و جوانان را به مسیر مورد نظر دولت بکشانند.
۷) چه مسائلی در ایران و افغانستان مشاهده می کنید که باعث می شود مردم بیشتر پاسخگو و علاقه مند به آنارشیسم باشند؟
در ایران و افغانستان مواردی چون؛ مردسالاری ، مذهب ، محدود بودن آزادی فردی، نبود عدالت اجتماعی، وضع اسفبار محیط زیست و انقراض گونه‌های جانوری و گیاهی، وجود تئوکراسی در ایران و نبود الترناتیو و اپوزیسیون انقلابی و جدی دیگری در ایران و افغانستان از جمله دلایلی هستند که آنارشیسم جذابیت ایجاد می کند، چراکه آزادیخواهی آنارشیستها و تاکید آنها بر اهمیت آزادی فردی و ضد مذهب و رادیکال بودن، اهمیت دادن به حقوق زنان، محیط زیست و دفاع از حیوانات، مخالفت با هر گونه هیرارشی (سلسله مراتب ) و مخالفت با اقتدار برای جامعه ایران بسیار اساسی است و شدیدا جلب توجه می‌کند.
۸- چگونه آنارشیست ها در سایر نقاط جهان در همبستگی با جنبش در ایران و افغانستان عمل می کنند؟
می توان گفت که تا کنون آنارشیست ها در سایر نقاط جهان نسبت به جنبش آنارشیستی در ایران و افغانستان بسیار خوب عمل و حمایت کردند و مبارزات ما را بوسیله مصاحبه ها و ترجمه داوطلبانه مصاحبه ها به زبانهای مختلف در سایتهای خودشان منعکس کردند.از همقطار آنارشیست ما سهیل عربی حمایت کردند و سایر اقداماتی که به دلایل امنیتی نمی توانیم به آنها اشاره کنیم. با اینکه همه ما انارشیستها دغدغه کلی جنبش انارشیستی را در سطح جهان داریم و به وسعت جهان دامنه مبارزاتی ما گسترده است و همه انارشیستها با انبوهی از مبارزات آنارشیستی مواجه هستند، با این حال در حد توانشان برای جنبش آنارشیستی ایران و افغانستان آنچه که می توانستند انجام دادند. به هر حال مبارزه ادامه دارد و انواع حمایت‌های آنارشیستهای جهان از جنبش آنارشیستی ما ادامه خواهد داشت.
۹) در بلندمدت، چگونه شما فکر می کنید آنارشیست ها می توانند ارتباطات قوی تر بین المللی ایجاد کنند تا از جنبش های انقلابی حمایت کنند به طوری که فقط به بحران و سرکوب واکنش نشان ندهند؟
ببینید الان جنبش چپ و جنبش کمونیستی با بحران مواجه است در سطح بین المللی و در مبارزات بین المللی حضور پررنگی ندارند، خاصیت انقلابی و مبارز بودن خود را تا حد زیادی از دست دادند و حتی چپ پارلمانی نیز با بحران مواجه است، حتی لیبرالها هم با بحران مواجه هستند، اما آنارشیستها با این وضعیت روبرو نیستند و خاصیت انقلابی خود را از دست نداده و همچنان عملگرا هستند و هر جای جهان که کوچکترین حرکتی باشد کل جنبش آنارشیستی جهانی بر روی آن متمرکز می شود و تا پای جان ایستادگی می کنند،مثل روژاوا سوریه که چند صد آنارشیست بین الملل عمدتا در مبارزه با داعش و در کنار نیروهای کرد کشته شدند. بله،ما هم فکر می کنیم که در بلند مدت آنارشیست ها می توانند ارتباطات قوی تر بین المللی ایجاد کنند تا از جنبش های انقلابی بیشترحمایت کنند فقط باید زیاد درگیر مبارزات روزمره نشوند و بتوانند مانند ما از بسیاری از دیگر گرایشات سیاسی و دیگر جنبش ها نیرو جذب کنند و همین ماهیت انقلابی بودن و صادق بودن آنارشیستها ، عملگرا بودن آنها و اهمیت دادن آنها به مبارزات انترناسیونال زمینه را برای حمایت عملی از جنبش های انقلابی فراهم می کند. نکته مهم بعدی اینست که انارشیستهای نقاط مختلف دنیا از طریق سایتهایشان و یا ایمیل با هم در ارتباط باشند و از اخبار روز یکدیگر مطلع باشند، اینگونه هم جهان بینی سیاسی درست و وسیع تری میابند و هم سریع از مشکلات و مبارزات هم آگاه می‌شوند و سریع می‌توانند حمایت کنند از هم قطاران خود.
نکته آخرآنکه برای جوامعی که مانند ایران و افغانستان آنارشیسم آلترناتیو جدیدی محسوب می شود و دیکتاتوری مذهبی، یا حکومت مذهبی، یا انواع دیگری از دیکتاتوری و مردسالاری قدرت دارد، شانس ما انارشیستها برای پیروزی بیشتر است نسبت به جوامعی که آنارشیسم در آنها تاریخ چند صد ساله دارد.
لینک انگلیسی مصاحبه در سایت Abolition Media Worldwide

https://www.amwenglish.com/articles/interview-with-anarchist-union-of-iran-and-afghanistan/?fbclid=IwAR2EODe7mAjqiKG7_S8XDXhPZWJBCxCkQlBxiF0LQEiGisZvSY4lFFxIUNc
----------------------------------------

http://asranarshism.com/1398/05/03/anarchism-184/