عاصی_مصطفی_احمد شاهد زنده و ارائه گر سند گویای نسل_کشی_کورد [ ژنوساید و انفال کورد در سال ١٩٨٨]، هم در روزهای اخیر رخ در...

عاصی_مصطفی_احمد شاهد زنده و ارائه گر سند گویای نسل_کشی_کورد [ ژنوساید و انفال کورد در سال ١٩٨٨]، هم در روزهای اخیر رخ در نقاب خاک کشید، اما دولت قاتل فرزندان و خانواده او، و دولت_ژنوساید_کننده مردم و ملت_کورد هنوز که هنوز است شناسایی جهانی نشده است.

٭٭٭

عاصی مصطفی احمد، سرباز کوردی که در ارتش عراق جنگیده بود، در جریان جنگ ایران با عراق [در ماه ٣ سال ١٩٨٢]، به اسارت دولت ایران در آمد و پس ٨ سال [در ماه ٨ سال ١٩٩٠]، با اسرای ایرانی مبادله و آزاد گردید. 

عاصی مصطفی اهل چمچمال کردستان و متاهل و دارای سه فرزند بود، 

این سرباز کورد که در دفاع از وطنش ! عراق و در دفاع از تمامیت ارضی ! و حاکمیت دولت عربی ! عراقی جنگیده و برای آن زندانی و اسارت کشیده بود، امیدوار بود بعد از رهایی از اسارت، خانواده و فرزندانش به استقبال او بیایند و آرزو داشت بعد از سالها زندان و اسارت، او بتواند فرزندان دلبند و خانواده اش را در آغوش بکشد، اما غافل از آن بود که این خاک و این وطنی که او برایش جنگیده و اسارت کشیده بود، فرزندان دلبند و خانواده او را بلعیده است.

٭٭٭

عاصی مصطفی، بعد از رهایی از اسارت ایران و بازگشت به کردستان؛ و پس از دیدن خانه و کاشانه و روستا و زادگاه ویران شدە و ناپدیدی خانواده و فرزندانش، بعنوان سرباز وطن ! و اسیر آزاده، با نوشتن نامه ای به صدام حسین رئیس جمهور دولت عراق، پیگیر سرنوشت خانواده و فرزندان ناپدید شدە اش شد.

دیوان جمهوری عراق سه هفته بعد در جوابیه ای به تاریخ ٢٦ / ١٠ / ١٩٩٠ چنین پاسخ داد :

"جناب عاصی مصطفی احمد؛ همسر و فرزندان شما در جریان عملیات انفال که در سال ١٩٨٨ در حال اجرا بود، ناپدید شده اند" [ از بین رفته یا کشتە شدە اند ].

٭٭٭

اعضای قربانی خانواده عاصی مصطفی در زمان اجرای ژنوساید انفال به ترتیب؛ عظیمه علی احمد[ همسر] ٤٣ ساله، چرو [ دختر ] ١٧ ساله، فریدون و خوشرو [ پسر ] ٧ ساله و ٦ ساله بودند.

٭٭٭

در عملیات هفت ماهه موسوم به انفال؛ از فوریه تا سپتامبر ١٩٨٨ که در استانهای کرکوک، دیاله، نینوا و صلاح الدین اجرا شد بیش از ٤٢٠٠ روستای کورد نابود و بیش از ١٨٢ هزار کورد بی دفاع از سوی ارتش و ماموران امن و مخابرات عراق به قتل رسیدند.

اگرچه حجم کشتار و گستردگی این فجایع ضد بشری که فاجعه بمباران شیمیایی و کشتار حلبچه را نیز در بر دارد، بعنوان یکی از فجیع ترین جنایات علیه بشریت، ثبت در تاریخ شده.

اما سکوت دولتهای اروپایی و آمریکایی و مجامع بین المللی در برابر این فجایع و حمایت موردی چون فروش سلاح شیمیایی و تجهیزات نظامی به جنایتکاران سرکوبگران و ژنوساید کنندگان کورد غیر قابل بخشش و فراموش ناپذیر است.